Dwunastu gniewnych ludzi
Dwunastu gniewnych ludzi, to genialny film nakr臋cony praktycznie w jednym pomieszczeniu. Re偶yserowi uda艂o si臋 zamkn膮膰 kawa艂ek 艣wiata w ma艂ym pokoju i stworzy膰 ponadczasowy film bez wybuch贸w czy efekt贸w specjalnych, kt贸ry trzyma w napi臋ciu w ka偶dej minucie.
Ogl膮daj膮c film czujesz si臋 jak w teatrze. Minimalistyczna scenografia, jedno pomieszczenie, dzi臋ki czemu mo偶esz si臋 skupi膰 na fabule, mimice twarzy czy intonacji g艂osu. Nie ma tutaj wizualnych efekt贸w, wybuch贸w, laser贸w czy latania w kosmosie. W zamian za to, dostarczany jest niewerbalny przekaz wraz z ca艂ym wachlarzem emocji.
Fabu艂a jest bardzo prosta - ustali膰, czy jeden cz艂owiek jest morderc膮, czy nie. Po kr贸tkim wprowadzeniu, czujesz si臋 jakby艣 uczestniczy艂 w tym spektaklu, od kt贸rego nie mo偶esz oderwa膰 oczu. Wyt臋偶asz s艂uch, rejestrujesz u aktor贸w dr偶enie g艂osu, ka偶de zawahanie. Wyra藕nie widzisz ka偶d膮 kropl臋 potu na zm臋czonych twarzach, ka偶de zmarszczenie czo艂a, kt贸re sygnalizuje w膮tpliwo艣ci. A to wszystko przed jedn膮 w膮tpliwo艣膰 zasian膮 w umys艂ach 艂awnik贸w. Z ka偶d膮 minut膮 niepewno艣膰 ta kie艂kuje, buduje napi臋cie w zastraszaj膮cym tempie i sk艂ania do my艣lenia.
A to wszystko w jednym pokoju.
