Islandzkie owce, które nie schodzą z drogi

Przemierzając Islandię można spotkać na swojej drodze owce. Całe stada owiec na pastwiskach rozsianych po wyspie. Bezlitosna pogoda sprawia, że te zwierzęta są naprawdę wyjątkowe.

Owce można bardzo często spotkać nawet na krajowej drodze numer 1. Niechętnie schodzą z drogi i nie boją się samochodów. Uciekają natomiast przed aparatem.

Owce na Islandii pojawiły się za sprawą Wikingów i od tamtej pory są bardzo ważne dla mieszkańców wyspy. Gleba oraz klimat sprawiają, że rolnicy nie mają za wiele do roboty natomiast rybacy zamieszkują tereny blisko wybrzeża albo rzek. Pozostałą część kraju zajmują hodowcy. Tak więc hodowla bydła, a przede wszystkim owiec zapewnia mieszkańcom pokarm oraz wełnę.

Rasa islandzkich owiec przez wieki nie była krzyżowana z innymi rasami. Dzięki temu daje wspaniałą wełnę oraz niesamowite w smaku mięso. Bardzo intensywne deszcze, silne i gwałtowne wiatry oraz bardzo trudna pogoda wykształciła u owiec dwa rodzaje włosia. Zewnętrzne, długie nawet do 20 cm długości włókno - tog - jest nasączone tłuszczem. Jego zadaniem jest ochrona owiec przed bezlitosną pogodą.

Wewnętrzna sierść nazywana thel, jest bardzo krótka i miękka. Ma ona właściwości grzewcze i ochrania zwierzęta przed bardzo niskimi temperaturami. Zwierzęta te mogą przeżyć nawet do 45 dni pod pokrywą ze śniegu. Przebywają one przez cały rok na rozległych pastwiskach po całej Islandii. Same przemierzają ogromne połacie terenu wyszukując pokarmu, nawet spod śniegu.

Początek września na Islandii rozpoczyna się wielkim świętem. Hodowcy ubierają się w wełniane i ciepłe swetry, biorą namioty, śpiwory, koce oraz prowiant na kilka dni i ruszają na koniach wraz z psami w poszukiwaniu swoich owiec. Grupy ludzi przeszukują góry oraz doliny, aby spędzić owce na dół w ustalone miejsce. Przez wiele dni chłopi śpią w namiotach gdzieś w górach. Po wielu dniach, kiedy odnajdzie się już wszystkie owce są one sortowane pomiędzy farmerów. Owce rozpoznaje się po oznakowaniach na uszach.

Zwierzęta są strzyżone, gdyż to właśnie wełna, zaraz obok mięsa, jest głównym dochodem dla farmera. Całe wsie biorą udział w tej pracy. Następnie część owiec trafia na ubój, a pozostała do szop i zagród, gdzie przeżyją zimę. Podczas zimy stado stale się powiększa i przybywa jagniąt. Już po kilku dniach od narodzenia młode wypuszczane są na zewnątrz, aby przyzwyczaić się do życia na pastwiskach. Islandzkie owce są naprawdę wyjątkowe i ważne dla mieszkańców wyspy.

Islandczycy z wełny owiec wytwarzają cudowne swetry, które idealnie ogrzeją każdego zmarźlaka.